Algı ile Hakikat Arasında
Günümüzün en büyük handikaplarından biri, gerçeğin değerini kaybetmesi değil; gerçeğin yerine algının geçmesidir. Artık insanlar, olanı değil, öyle anlatılanı görüyor.
Bir olay yaşanıyor, herkesin gözünün önünde. Ama birkaç güçlü kalem, birkaç yüksek ses, birkaç menfaat bağı devreye girince tablo değişiyor. Gerçek başka, sunulan başka oluyor. Kimin haklı kimin haksız olduğuna değil; kimin daha çok destekçisi olduğuna bakılıyor.
Bu noktada yandaşlık devreye giriyor.
Kimin yanında durduğunuz, kiminle aynı sofraya oturduğunuz, kimin sözünü tekrar ettiğiniz belirliyor sizi. Ve menfaat ilişkileri öyle ağlar örüyor ki, yanlış bile doğruya; doğru bile yanlışa çevrilebiliyor.
Bugün “kahraman” diye alkışlananların bir kısmı, aslında kendi menfaatini toplumun önüne koyanlardan ibaret. Ama öyle bir perdeleme yapılıyor ki; herkes onları “millet için didinen fedakârlar” sanıyor. Öte yandan, gerçekten doğruyu söylemeye çalışanlar; “karşı cepheye hizmet etmekle, hainlikle, bozgunculukla” suçlanıyor.
Asıl sorun şu:
Biz toplum olarak hakikati aramak yerine, hoşumuza giden algının peşine düşüyoruz.
Bu da bir süre sonra, yalnızca güçlü olanın hikâyesini dinleyen, diğerlerini yok sayan bir körlüğe dönüşüyor.
Oysa hakikat ne yandaşlıkla değer kazanır, ne de çıkarla kaybolur. Hakikat, eninde sonunda kendini belli eder. Ama biz, ona kulak vermek yerine menfaatin gürültüsüne kapıldığımız sürece, doğruyu değil, işimize geleni duymaya devam edeceğiz.
Ana Sayfaya Dön
Bir olay yaşanıyor, herkesin gözünün önünde. Ama birkaç güçlü kalem, birkaç yüksek ses, birkaç menfaat bağı devreye girince tablo değişiyor. Gerçek başka, sunulan başka oluyor. Kimin haklı kimin haksız olduğuna değil; kimin daha çok destekçisi olduğuna bakılıyor.
Bu noktada yandaşlık devreye giriyor.
Kimin yanında durduğunuz, kiminle aynı sofraya oturduğunuz, kimin sözünü tekrar ettiğiniz belirliyor sizi. Ve menfaat ilişkileri öyle ağlar örüyor ki, yanlış bile doğruya; doğru bile yanlışa çevrilebiliyor.
Bugün “kahraman” diye alkışlananların bir kısmı, aslında kendi menfaatini toplumun önüne koyanlardan ibaret. Ama öyle bir perdeleme yapılıyor ki; herkes onları “millet için didinen fedakârlar” sanıyor. Öte yandan, gerçekten doğruyu söylemeye çalışanlar; “karşı cepheye hizmet etmekle, hainlikle, bozgunculukla” suçlanıyor.
Asıl sorun şu:
Biz toplum olarak hakikati aramak yerine, hoşumuza giden algının peşine düşüyoruz.
Bu da bir süre sonra, yalnızca güçlü olanın hikâyesini dinleyen, diğerlerini yok sayan bir körlüğe dönüşüyor.
Oysa hakikat ne yandaşlıkla değer kazanır, ne de çıkarla kaybolur. Hakikat, eninde sonunda kendini belli eder. Ama biz, ona kulak vermek yerine menfaatin gürültüsüne kapıldığımız sürece, doğruyu değil, işimize geleni duymaya devam edeceğiz.